Iniekcja ciśnieniowa suchych lub wilgotnych rys

Suche oraz mokre rysy w betonie mogą być trwale uszczelniane przy użyciu poliuretanowych żywic iniekcyjnych KÖSTER.

Żywica poliuretanowa KÖSTER 2IN1 jest produktem, który najczęściej jest stosowany do uszczelniania rys gdzie mamy do czynienia z przeciekaniem wody. Produkt spienia się i zwiększa objętość przy kontakcie z wodą co powoduje zatrzymanie przecieku. W czasie iniekcji wtórnej wykonywanej tym samym materiałem uzyskujemy elastyczne i trwałe uszczelnienie przeciekającej rysy w betonie. Żywica poliuretanowa KÖSTER POX IN przeznaczona jest do siłowego zespolenia suchych lub wilgotnych rys w betonie.

KÖSTER IN 5 jest żywicą o bardzo małej lepkości oraz ma wydłużony czas reakcji. Nadaje się zwłaszcza do iniekcji rys o niewielkiej rozwartości oraz do iniekcji węży iniekcyjnych w przerwach roboczych w obiektach wykonanych w technologii betonu wodoszczelnego.

KÖSTER Injektionsleim jest materiałem iniekcyjnym na bazie mineralnej. Bardzo dobrze nadaje się do wypełniania rys o większej rozwartości, oraz do wypełniania pustych przestrzeni w ścianach. Posiada bardzo dobrą przyczepność do wilgotnych podłoży, oraz cechuje go bardzo wysoka wytrzymałość na ściskanie.

Materiały iniekcyjne wtłaczane są w rysy i pęknięcia za pomocą membranowej pompy iniekcyjnej KÖSTER 1K przez tak zwane pakery lub iniektory. Do iniekcji z zastosowaniem żywic poliuretanowych zalecane jest stosowanie pakerów stalowych KÖSTER Superpaker, które wytrzymują wysokie ciśnienie. Plastikowe pakery wbijane o średnicy 12 mm oraz 18 mm stosowane są przy iniekcji niskociśnieniowej – np. zaprawy iniekcyjnej KÖSTER Iniektionsleim lub przy odtwarzaniu przepon poziomych z użyciem produktów na bazie krzemianowej. Pakery jednodniowe KÖSTER posiadają dwa zawory zwrotne (kalamitki), co umożliwia szybki postęp prac, gdyż górna część pakera może być usunięta natychmiast po zakończeniu iniekcji. Należy stosować się do zaleceń zawartych w instrukcjach technicznych produktów KÖSTER.

 

Naprawa rys i pęknięć w betonie metodą iniekcji

Pęknięcia pojawiają się, gdy wartość naprężeń w materiale przewyższa odporność mechaniczną elementu konstrukcji. Poprzez zarysowanie ograniczony zostaje przyrost naprężeń.

Najczęstsze przyczyny powstawania zarysowań w betonie to:

Naprężenia spowodowane nadmiernym obciążeniem

Jeśli do elementu konstrukcyjnego zostaje przyłożone obciążenie, naprężenia przenoszone są wewnątrz materiału. Obciążenia, które oddziałują na element budowlany czy konstrukcyjny mogą być spowodowane m.in. przez pojazdy poruszające się po moście, a nawet wiatr uderzający w budynek. Ciężar własny elementu konstrukcyjnego jest również obciążeniem, które musi przenieść materiał budowlany. Jeśli obciążenie wywierane na beton przekracza jego nośność, w materiale pojawiają się rysy.

Naprężenia spowodowane skurczem betonu

Beton ulega skurczowi podczas wiązania. Ponadto, podczas reakcji hydraulicznej, w betonie wydzielane jest ciepło. Oba czynniki, szczególnie w długich elementach konstrukcyjnych, prowadzą do powstawania silnych naprężeń wewnętrznych, a w efekcie do pojawienia się rys. Zazwyczaj dylatacje konstrukcyjne pozwalają uniknąć powstawania zarysowań w betonie. Jeśli w elementach konstrukcyjnych nie ma dylatacji lub nie spełniają one swojej funkcji, w betonie pojawiają się naprężenia, co może powodować wystąpienie rys i pęknięć.

Naprężenia spowodowane ruchami podłoża

Naprężenia spowodowane ruchami podłoża pojawiają się w wyniku trzęsień ziemi, osiadania gruntu, w efekcie opadania lub podnoszenia się poziomu lustra wody, jak również oddziaływań sąsiadujących placów budowy. Z powodu wymienionych przemieszczeń mogą pojawić się zmiany w układzie obciążeń przenoszonych z budynku przez fundamenty na otaczający grunt. Zmiany te prowadzą do powstania naprężeń w elementach konstrukcji, co w efekcie do powstania rys i pęknięć.

Naprężenia spowodowane przez zmiany temperatury

Obciążenia termiczne spowodowane np. silnym promieniowaniem słonecznym, podgrzewają elementy konstrukcji. Elementy budynku w wyższej temperaturze rozszerzają się, jeśli temperatura zostaje nagle obniżona powstają zarysowania. Rozszerzalność, która występuje wskutek cykli ocieplania i chłodzenia betonu powoduje naprężenia w elementach konstrukcyjnych, a te z kolei prowadzą do powstania rys.

Co daje naprawa rys?

Uszczelnienie rys przed wnikaniem wody

Jeśli wilgoć penetruje w głąb rysy (np. w piwnicach), ogranicza to funkcjonalność budynku. Z taką sytuacją mamy do czynienia w dużych kubaturowych obiektach betonowych, jak tunele i parkingi, szczególnie jeśli nie ma wykonanej dostatecznej liczby dylatacji.

Jeśli występują aktywne przecieki, należy je natychmiast zablokować. Następnie rysy należy uszczelnić w całym ich przekroju. Poprzez uszczelnienie wilgotnych lub przeciekających rys metodą iniekcji ciśnieniowej, blokujemy wnikanie wody do budynku. Uszczelnienie rysy jest wykonywane również po to, aby zapobiec korozji stali zbrojeniowej.

Wzmocnienie konstrukcji

Rysy, które zagrażają statyce budowli pojawiają się często w nośnych elementach konstrukcji. Tego rodzaju rysy należy naprawić, aby przywrócić właściwy sposób przenoszenia obciążeń przez element konstrukcyjny. Przykładem takiej sytuacji jest pęknięcie w płycie mostowej. Podczas przywracania nośności elementu betonowego konieczne jest połączenie brzegów rysy, tak aby nadal możliwe było przenoszenie obciążeń. Pęknięcie musi zostać wypełnione żywicą w całym jego przekroju. Po całkowitym utwardzeniu żywica ponownie łączy ścianki rysy. Utwardzona żywica posiada parametry mechaniczne nie gorsze niż beton co umożliwia przenoszenie obciążeń.

Poprawa estetyki

Jeżeli rysy występują jedynie w postaci mniejszych uszkodzeń, ich naprawa przeprowadzana jest w celu poprawy estetyki budynku. Pęknięcia pojawiają się w elewacjach lub innych ścianach starych lub zaniedbanych budynków. Mniejsze pęknięcia można łatwo naprawić, najczęściej wystarczy zamknięcie rysy na powierzchni.

Jak analizuje się przemieszczenia w obrębie rys?

Do analizy przemieszczeń w obrębie rys stosuje się bardzo prostą i bezpieczną metodę: znak gipsowy.Warstwę gipsu w kształcie biszkopta, o grubości 10 mm nakłada się na powierzchnię rysy.

Znaki gipsowe należy ponumerować i opisać ze względu na datę wykonania. Pozycja i stan nałożonego znaku gipsowego powinien być dokumentowana w odpowiednich odstępach czasowych, poprzez wykonanie rysunków lub fotografii.

Znaki gipsowe powinny być często kontrolowane. Jeśli znak jest nienaruszony, w obrębie rysy nie było przemieszczeń. Jeśli natomiast obrzeża rysy uległy przesunięciu, to na znaku gipsowym pojawi się zarysowanie – dokładnie nad pęknięciem w podłożu.

Rysy w betonie mogą zaostać uszczelnione elastycznie (w przypadku uszczelniania lub odtworzenia estetyki budynku) lub na sztywno (w przypadku, kiedy wymagana jest wytrzymałość mechaniczna). Podczas zamykania rys na sztywno, należy zapobiegać pojawieniu się zarysowań w pobliżu wcześniejszego pęknięcia np. poprzez eliminację przyczyn powstawania przemieszczeń.

 

Czym się kierować przy wyborze żywicy do iniekcji?

– Lepkość materiału iniekcyjnego: Niska lepkość jest wymagana, aby wypełnić np. mniejsze rysy, wyższa lepkość materiału iniekcyjnego jest potrzebna do uszczelnienia szerszych rys.

– Elastycznie/sztywno utwardzające się materiały: W przypadku rys przemieszczających się wymagane są elastyczne materiały iniekcyjne, pozwala to na wykonanie trwałego uszczelnienia. Sztywne żywice iniekcyjne stosowane są tam, gdzie konieczne jest przywrócenie wytrzymałości mechanicznej elementu konstrukcyjnego

– Żywice spienialne/żywice masywne: Żywice spienialne są potrzebne do zatrzymania przecieków, natomiast żywice masywne są stosowane do trwałego uszczelniania rys. W większości przypadków żywice spienialne stosowane są w pierwszym etapie iniekcji, następnie iniektowana jest żywica elastyczna.

– Czas reakcji: Krótki czas reakcji jest konieczny podczas uszczelniania aktywnych przecieków. Podczas iniekcji suchych rys czas reakcji może być dłuższy, co ułatwia pełne wypełnienie przekroju rysy.

– Odporność chemiczna: W zależności od lokalizacji rysy, może występować konieczność stosowania materiałów iniekcyjnych odpornych chemicznie.

– Żywica iniekcyjna nie może powodować korozji stali zbrojeniowej.

– Pakery iniekcyjne powinny być łatwe w montażu i demontażu. Podczas iniekcji rys czas pracy robotników jest najdroższym czynnikiem w porównaniu do kosztów materiałów iniekcyjnych. Aby maksymalnie obniżyć koszty robocizny, ważne jest, aby pakery były łatwe w stosowaniu.

– Szczelność: Żywice lub piany iniekcyjne utwardzają się w czasie od kilku sekund do kilku dni. Z tego powodu ważne jest, aby paker szczelnie wypełniał otwór iniekcyjny.

– Bezpieczeństwo: Iniekcja ciśnieniowa rys jest przeprowadzana pod wysokim ciśnieniem, czasem nawet do 100 bar. Niezabezpieczone pakery mogą zostać wystrzelone z odwiertu jak pocisk. Dlatego do iniekcji powinny być stosowane tylko pakery o najwyższej jakości.

– Odpowiedni paker do wszystkich rodzajów iniekcji: Do iniekcji niskociśnieniowej najbardziej odpowiednim jest paker plastikowy. Są one stosunkowo tanie i łatwe w montażu. Natomiast do iniekcji wysoko ciśnieniowej powinny być stosowane metalowe pakery wysokiej jakości. 

– Średnica, odstęp i głębokość odwiertów: Wiercenie otworów jest jedną z najbardziej czasochłonnych czynności wykonywanej iniekcji, a także ważnym czynnikiem zwiększającym koszty robót.



INIEKCJA RYS ŻYWICĄ POLIURETANOWĄ KOSTER 2IN1

 

Iniekcja rys żywicami KOSTER

Wykonanie bruzdowania w betonie na głębokość 1 do 2 cm. Usunięcie luźnych części i kurzu za pomocą szczotki  

Iniekcja rys żywicami KOSTER

Oznaczenie miejsc, gdzie mają być wykonane odwierty pod pakery. Otwory należy wykonać naprzemiennie wzdłuż pęknięcia (rysy), w odstępach od 10 do 15 cm.

Iniekcja rys żywicami KOSTER

Otwory pod pakery należy wiercić w kierunku pęknięcia pod kątem 45 stopni. Odwierty należy oczyścić za pomocą wody pod ciśnieniem. Przebieg rysy na powierzchni jest zazwyczaj dobrze widoczny. Natomiast przebieg rysy pod powierzchnią, wewnątrz elementu konstrukcyjnego jest nieznany. Wiercenie otworów w kierunku rysy z przeciwległych stron pęknięcia, daje pewność że każdy odwiert przebiega przez rysę.

Iniekcja rys żywicami KOSTER

Oczyszczenie wybruzdowanej rysy za pomocą szczotki drucianej.
 Iniekcja rys żywicami KOSTER

 


 Nawilżenie bruzdy w obszarze rysy (pęknięcia).

 Iniekcja rys żywicami KOSTER

Zamknięcie wybryzdownaje rysy od czoła - zaprawą szybkowiążącą KOSTER KB FIX 5. Zamknięcie pęknięcia zapobiega niekontrolowanemu wypływaniu żywicy iniekcyjnej poprzez rysę podczas iniekcji. Czas wiązania zaprawy wynosi ok. 5 minut i zależy od temperatury otoczenia i wilgotności.

 Iniekcja rys żywicami KOSTER

Montaż pakerów iniekcyjnych w otworach, należy pozostawić niektóre otwory otwarte dla odpowietrzenia podczas iniekcji i dla kontroli rozchodzenia się żywicy iniekcyjnej.

Iniekcja rys żywicami KOSTER


Dokręcanie pakerów iniekcyjnych jest ważne - muszą wytrzymać duże ciśnienie.

Iniekcja rys żywicami KOSTER

Jeśli jest to konieczne, należy podgrzać składniki A i B żywicy KOSTER 2IN1 do temperatury pokojowej (+20 C). Wlać odmierzoną ilość składnika A do czystego wiadra. Następnie dodać odmierzoną ilość składnika B. Zmieszać dokładnie obydwa komponenty z użyciem wolnoobrotowego mieszadła, aż do uzyskania jednorodnego koloru i konsystencji żywicy iniekcyjnej.

 

 

Iniekcja rys żywicami KOSTER

Należy połączyć końcówkę przewodu pompy iniekcyjnej do pakera i otworzyć zawór. Żywicę poliuretanową KOSTER 2IN1 należy wtłaczać poprzez pakery zaczynając od dołu i przesuwając się w górę rysy. Iniekcję należy wykonac dwukrotnie przez każdego pakera, w odtsępie ok. 15 minut. Po pełnym utwardzeniu żywicy iniekcyjnej należy usunąć pakery, a otwory w betonie zamknąć zaprawą szybkowiążącą KOSTER KB FIX 5.

 

Ile żywicy iniekcyjnej należy wtłoczyć w rysę? 

Można tylko pośrednio określić czy wystarczająca ilość żywicy została wtłoczona w rysę. Należy obserwować ścianę, pompę, kontrolować ciśnienie wtłaczania itp. 

Iniekcja rys żywicami KOSTER

Przed wykonaniem iniekcji co trzeci otwór iniekcyjny pozostawia się otwarty. Podczas iniekcji żywica poliuretanowa może przemieszczać się przez rysę do otwartego odwiertu. Jeśli żywica wypływa przez położony wyżej, otwarty otwór, oznacza to, że w dany odcinek rysy została wtłoczona wystarczająca ilość żywicy iniekcyjnej. Gdy to nastąpi iniekcja zostaje przerwana, a paker umieszczony w pustym odwiercie.

Kolejną oznaką, że przez dany paker nie może być dalej prowadzona iniekcja jest wzrost ciśnienia na manometrze pompy iniekcyjnej. Wzrost ciśnienia ukazuje, że więcej żywicy nie można wtłoczyć w rysę przez dany paker. Iniekcja jest wtedy przerywana i przechodzimy do następnego pakera iniekcyjnego.

Innym i często pojawiającym się znakiem jest wypływanie żywicy lub piany w niektórych miejscach ściany (np. w drobnych pęknięciach i rysach).



 

 

Back

Top
Albania Austria Bosnia and Herzegovina Brasil Bulgaria China Croatia Czech Republic Denmark Finland Germany Ghana Greece Hungary Italy Japan Kazakhstan Kuwait Latvia Lebanon Macedonia Mexico Netherlands New Zealand Norway Panama Poland Portugal Romania Russia Senegal Serbia Slovakia Slovenia South Africa Spain Thailand Turkey Ukraine United Kingdom United States of America